॥ स्वामीसी आऊसा कांदी पुसती ॥

उत्तरार्धात स्वामीचा मुक्काम पैठणात होता. सर्व भक्तिजन गोसावीयांच्या पुढे पुढे करीत होते, आतां असे करीत आहात. परंतु नंतर आमच्या सारखेच एखाद्या भलत्याच व्यक्तीला आम्ही समजून त्याच्याच पाठीमागे धावाल ! नाथोबा म्हणाले, नाही ! आम्ही आमच्या देवांना त्याच्या ठिकाणी असलेल्या सौंदर्याने ओळखू ! देव म्हणाले, 

असेच सौंदर्य एका व्यक्तीच्या ठिकाणी आहे ! महादाईसा म्हणाल्या ना जी ! आम्ही आमच्या गोसावीयांना त्याच्या डाव्या भुवईवर असलेल्या खुणेने ओळखू ! प्रभू म्हणाले, तीच नेमकी खूण त्या व्यक्तीच्याही ठिकाणी आहे  ! भट्टोबास म्हणाले जी .जी .आम्ही आमच्या स्वामीना त्यांनी सांगितलेल्या ज्ञानने ओळखू ते ज्ञान अन्यत्र नाही  ! देव म्हणाले, ते भक्तांच्या जवळ आहे की ! यावर भट्टोबासही चूप बसले.मग देवच म्हणाले, अरे ! भक्त आपणाला देव कधीच म्हणवून घेत नाही !
स्वामीच्या डाव्या भुवईवर असलेली शस्त्राची खूण त्याच्या उंच कपाळावर फारच शोभून दिसत होती. ती तशी आठवावी.येथे ही लिळा महदाईसास सांगितली व मूर्तीज्ञानात आऊसाचे नाव आहे. म्हणून पद्यात आऊसाचे नाव घातले.
ई.श्री. भाईदेव बिडकर फलटण